zondag 10 mei 2009

ZONNIGE ZONDAG!

Op deze zonnige zondag hebben we een gezellig uitstapje gemaakt naar Montfort. Daar vond het jaarlijkse M.O.T. plaats; het Montforter Oldtimer Treffen. Omdat mijn baasje daar was zijn oldtimer tractor zijn we er met z'n allen heengegaan. Wat een herrie, zeg! Overal reden grote oude tractoren, oude auto's en oude brommers en wat veel mensen, daar! In het begin vond ik het maar helemaal niks en wilde ook niet meer meelopen aan het riempje maar na zo'n 10 minuutjes was ik er al aan gewend en liet ik me ook weer gewillig aaien door alle mensen die mij zo'n schattig teckeltje vonden...

Op onze tractor; Lisa, Fleur, Flossie en Joep














................ Met Fleur en Lisa in de "bakbrommert" van oom Leo

Weer thuis aangekomen, heb ik eerst even mijn middagdutje gedaan en toen vond ik het tijd om weer eens te "socializen" met mijn hondenvriendinnen;

Nou ja, vriendinnen... zo ver zijn we nog niet. De leidster, Grote Münsterlander Milo, doet nog steeds net of ik er niet ben. Ze negeert me, besnuffelt me niet en draait haar hoofd om als ik langs loop. Ik zie haar gewoon denken: ,,Als ik maar lang genoeg doe alsof ze er niet is dan gaat ze misschien ook weer vanzelf weg...". Vanmiddag lag er een groot bot op het binnenplaatsje. Milo lag erbij en ik bleef op veilige afstand liggen, klaar om toe te slaan als ze weg zou gaan...










Ik durfde me bijna niet te bewegen want ze had goed in gaten wat mijn "snode plannen" waren... En toen ze eenmaal weg was (dat dacht ik tenminste...) wilde ik mijn slag slaan. Helaas had ik er geen rekening mee gehouden dat het bot op de 1e plaats van Milo was en op de 2e plaats van Krisje dus ik moest rennen voor mijn leven...! Mijn lesje dus weer geleerd, vandaag...

.....................................Hellluuuup!

En Dani, de Flatcoated Retriever, die vindt het allemaal wel prima maar dat oudje vindt eigenlijk alles wel prima, wat een watje! Ik heb laatst heel hard in haar oren gebeten en toen heeft ze me wel afgesnauwd maar voor de rest gaat het wel goed met ons.

Die andere Grote Münsterlander, Krisje, daar kan ik het wel goed mee vinden!

Ze is wel nog een beetje ruw met me; ze wil me iedere keer optillen door mijn kopje in haar bek te nemen (mijn vrouwtje is bang dat ze me wil apporteren...) en als we spelen, slaat ze heel hard met haar poot op mijn koppie. Maar ik ben niet bang, hoor! Ik durf haar zelfs al uit te dagen door heel hard naar haar te blaffen en vervolgens in haar nek te springen (als ze ligt, natuurlijk ;-)) en ik heb haar ook al in haar neus gebeten! Vervolgens word ik dan wel gestraft door Krisje maar dat weegt natuurlijk niet op tegen het plezier wat ik ervan heb gehad...!
.
... tot slot ff relaxen in het gras...
.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten