PUUUBERUUUUUH!

Mijn leventje als "super-puub" bevalt me wel! Ik voel me met mijn 7½ maand al een hele pief en ben ook wat zelfverzekerder geworden dus wil ik van alles uitproberen. Ik ben voorzichtig begonnen met binnen eens een plas te doen. Ja zeg, buiten was het veel te nat en dat plast een stuk minder lekker dan op dat lekker warme zachte tapijt... Achteraf toch niet zo'n goed idee, misschien... Mijn baasjes waren niet echt enthousiast over mijn initiatief en ik werd dan ook meteen buiten gedeponeerd. Bah, moest ik alsnog dat lange, natte, koude gras op.

Het volgende puberproject was de kamermat; als pup vond ik het heerlijk om hier eens lekker mijn tandjes in te zetten met als gevolg dat de mat aan één hoek helemaal gerafeld is. Het was echt geen gezicht, één zo'n miezerig hoekje dus ik ben maar begonnen om het "project mat" af te maken. Het is echt keigoed gelukt; de hele zijkant ligt nu aan flarden en het leukste is dat er nu allemaal touwtjes uitsteken die ik er helemaal uit kan trekken...

.

En dan nog even iets anders; ik heb het echt helemaal gehad met het feit dat ik hier de jongste ben en dus niks te vertellen heb! Een tijdje geleden heb ik dus al besloten om hoperop te komen. Natuurlijk vereist dit enige voorbereiding en heb ik de afgelopen weken eerst eens voorzichtig afgetast hoever ik kon gaan; dit heb ik natuurlijk wel op een heel geraffineerde manier aangepakt; ik moest uiteraard wel voorkomen dat iedereen "tegen" me zou worden. Het resultaat van mijn "studie" was als volgt; Milo en Dani, die strijd kan ik voorlopig wel vergeten. Milo is duidelijk superieur en Daantje is haar rechterhand. Tegen die twee kan ik echt niet op! Dus Krisje zou mijn slachtoffer moeten worden. Die arme sukkel dacht nog steeds dat ze in mij een lief speelkameraadje had gevonden maar intussen wist ik wel beter! Ha, ha, wat een muts! Met heel veel gevlei heb ik het voor elkaar gekregen dat ik uit haar voerbak "mocht" eten en haar speeltjes "mocht" lenen (die ze vervolgens niet meer terugkreeg omdat ik ze mooi in m'n eigen mandje verstopte). En op het moment dat Krisje doorkreeg waar ik mee bezig was, ging ze in de verdediging maar op dat moment waren mijn plannen al zo ver gevorderd dat ik niet meer terug kon... Wow, wat hebben we gevochten! Krisje mag dan wel een stuk groter zijn maar ik ben sneller en feller. Helaas zag Milo mijn plannen niet zo zitten dus die heeft me al diverse keren op mijn plaats (terug)gezet,
dat is wel ff bale....

.

Vandaag was Milo met mijn baasje op jacht, dus ik had de hele dag rustig de tijd om mijn slag te slaan door die snotblaag Krisje te "klieren"; ik bijt haar heel hard in haar achterpoten en zij gaat er vervolgens als een speer vandoor:

................Dit ben ik, een lief klein teckeltje, de "onschuld" zelf...